ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ (Α.Ρ.ΣΥ.Ο.): ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ Α.Ρ.Μ.Ο για ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ

ΝΙΚΗΤΕΣ ΤΩΡΑ Ή ΘΥΜΑΤΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ

Με τον αέρα του νικητή και με την αυταπάτη ότι οι ανοχές και οι αντοχές του κόσμου της εργασίας θα εξασφαλίσουν συνθήκες περιπάτου στα σχέδια της, η κυβέρνηση βρίσκεται με το δάχτυλο στη σκανδάλη για μια ακόμη, ίσως την αποφασιστικότερη επίθεση στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά μας δικαιώματα.

Έχοντας διανύσει μία μακριά περίοδο διαμόρφωσης της κοινής γνώμης ανάμεσα σε ψέματα ,υπερβολές και ανακρίβειες από σοφούς κανάλια και ειδικούς, τώρα φαίνεται να νοιώθουν έτοιμοι να εφαρμόσουν το σύνολο ή μέρος μιας μεταρρύθμισης στο όνομα της εξυγίανσης των ταμείων, της μείωσης των ελλειμμάτων, της αποκατάστασης τάχα της ισότητας ανάμεσα στους εργαζόμενους.

Είναι πλευρά της ίδιας πολιτικής που προχωρεί στη απελευθέρωση της αγοράς εργασίας και του ωραρίου, στην απελευθέρωση των απολύσεων στην άρση της μονιμότητας στο δημόσιο στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, στην κατάργηση του 8ωρου,στην αμφισβήτηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και συμβάσεων, στο ξεπούλημα και την απαξίωση της δημόσιας περιουσίας.

Στην ουσία εφαρμόζεται η στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του όπου συμπυκνώνεται στο δίπτυχο : μείωση της κρατικής παρέμβασης – δαπάνης ,μείωση του εργατικού κόστους για τις επιχειρήσεις και το κράτος.
Πολιτικές που με πίστη και αφοσίωση δεν υπηρετεί μονάχα η κυβέρνηση της Ν.Δ, με τη βοήθεια του ΛΑ.ΟΣ, αλλά έχουν υπηρετήσει μέχρι τώρα- και είναι έτοιμοι να υπηρετήσουν ξανά- όλες οι κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. .
Οι ηγεσίες της κοινοβουλευτικής Αριστεράς είναι ανίκανες να ανατρέψουν αυτή την πολιτική, ξοδεύουν τις διαθέσεις και τις δυνατότητες των εργαζομένων σε συμβολικές και «χαμηλού ρίσκου» αντιδράσεις και αιτήματα, αδύναμα να εμπνεύσουν και να τροφοδοτήσουν τη δυνατότητα της ανατροπής, Αρνούνται στην ουσία και με τις αναλύσεις τους και με την πολιτική τους την δυνατότητα που έχουν οι εργαζόμενοι να δημιουργούν ρωγμές στα σχέδια και ανατροπές στην πολιτική της κυβέρνησης και του κεφαλαίου.

Με τη Δύναμη της Αλήθειας και του Δίκιου

Η αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της θεωρούν ότι το ασφαλιστικό σύστημα, ο τρόπος λειτουργίας του καθώς και ο χαρακτήρας του, είναι παράγοντες που το καθιστούν βασικό στοιχείο επιβράδυνσης της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας τους.
Τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων, το πλήθος τους ,το κόστος που καλούνται να καλύψουν σε συντάξεις και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, σε συνδυασμό με την αλλαγή των δημογραφικών δεδομένων, είναι τα βασικά στοιχεία αυτής της επιχειρηματολογίας.

Επιχειρήματα που προκλητικά αγνοούν το γεγονός ότι ….

τα αποθεματικά των ταμείων χρηματοδότησαν κρατικές πολιτικές της μεταπολεμικής καπιταλιστικής ανάπτυξης με δάνεια, εισφοροαπαλλαγές και ευνοϊκές ρυθμίσεις,
οι εργοδότες ευθύνονται για ελλείμματα στα ταμεία ύψους κοντά στα 4 δις € ετησίως από την εισφοροδιαφυγή,
οι φαρμακευτικές εταιρίες εκτός του ότι φορτώνουν με υπερβολικά συνταγολόγια μέσω της διαπλοκής με γιατρούς, νοσοκομεία και ιδιωτικές κλινικές, ποτέ δεν καταβάλλουν την αναλογία του 4% στα ταμεία όπως οφείλουν,
η απροθυμία του κράτους και των μηχανισμών του σε συνδυασμό με την ασυδοσία του ελληνικού κεφαλαίου δεν πολλαπλασίασαν μόνο τα κέρδη τους από την παράνομη εργασία των μεταναστών αλλά αφαίρεσαν τεράστια ποσά από την υποχρέωση για την ασφαλιστική τους κάλυψη,
το κράτος εκτός της δικής του ασυνέπειας ως εργοδότης να πληρώνει τις εισφορές, με τις τακτικές ρυθμίσεις για τακτοποίηση οφειλών των εργοδοτών χαρίζει τεράστια ποσά που θα έπρεπε να διεκδικήσει και να εισπράξει,
Οι μόνοι που πάντα πληρώνουν και αυτό που τους αναλογεί με βάση τους νόμους του κράτους ,αλλά και αυτό που τους επιβάλλεται από τους νόμους της αγοράς, είναι οι εργαζόμενοι.

Το ασφαλιστικό είναι το σημείο που «συναντιούνται» 2 πολιτικές:

Η πολιτική των κυβερνήσεών

που θέλουν να διαμορφώσουν τις συνθήκες εφαρμογής μιας μακρόχρονης και σε βάθος επιθετικής πολιτικής, που θα χειροτερεύει τις συνθήκες ζωής και εργασίας των εργαζόμενων, των γυναικών και της νέας γενιάς. Που θα αμφισβητεί στην πράξη την υποχρέωση του κράτους για παροχή δωρεάν ποιοτικής και αξιόπιστης περίθαλψης, ενισχύοντας την ανασφάλεια σπρώχνοντας στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες, καθιερώνοντας την κατώτατη σύνταξη ως μοναδική υποχρέωση του κράτους,

…της Ευρωπαϊκής. Ένωσης & του ΣΕΒ

που απαιτούν και επιβάλλουν μεταρρυθμίσεις και εξυγίανση του ασφαλιστικού συστήματος όχι για να ωφεληθούν οι επόμενες γενιές όπως προκλητικά και με θράσος μας λέει ο Καραμανλής αλλά για να εξοικονομήσουν πόρους και κεφάλαια που θα διαθέσουν για άλλη μια φορά στην καπιταλιστική ανάπτυξη που αναπαράγει το πρόβλημα για τους εργαζόμενους και ανανεώνει τα οφέλη η για την αστική τάξη.

…των ηττημένων συνδικαλιστικών ηγεσιών

που εγκλωβισμένες στις αντιλήψεις της καπιταλιστικής ανάπτυξης της ,ανταγωνιστικότητας και παραγωγικότητας, αιχμαλωτίζουν το σύνολο των εργαζομένων για να το παραδώσουν ανίσχυρο και ηττημένο στα σχέδια της κυβέρνησης.

Και η πολιτική της εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας

Που μπορεί να εργάζεται λιγότερο, να απολαμβάνει τα οφέλη της κοινωνικής της προσφοράς σε μικρότερη ηλικία και με καλύτερους όρους.

Που δικαιούται να διεκδικεί:

Πλήρης σύνταξη στα 30 χρόνια εργασίας χωρίς όριο ηλικίας ή στα 55 και 58, 50 και 55 αντίστοιχα για τα βαρέα και ανθυγιεινά.
Μείωση των εργατικών εισφορών στην προοπτική της άμεσης κατάργησής τους.
Καμία ισοπέδωση προς τα κάτω κανενός κλάδου, καμιά αλλαγή στα όρια ηλικίας.
Να καταργηθούν όλοι οι αντεργατικοί νόμοι Ν.Δ. και ΠΑ.ΣΟ.Κ
Επιστροφή των κλεμμένων εισφορών των εργαζομένων.
Καταβολή έντοκα όλων των παρακρατημένων οφειλών από τους εργοδότες.
Πλήρης και καθολική ασφάλιση όλων των μισθωτών, ανεξάρτητα της μορφής απασχόλησης.
Κανένας εργαζόμενος ανασφάλιστος, κανένας μετανάστης χωρίς ασφάλεια, κανένας άνεργος χωρίς δικαιώματα.
Κατάργηση του Ε.Τ.Α.Ο από το ΟΕΕ με τους απαράδεκτους όρους που καθορίζει εισφορές μόνο για τους εργαζόμενους ανοίγοντας την όρεξη για αντίστοιχες ρυθμίσεις και σε άλλους κλάδους.

Σε αυτή τη μάχη συγκρούεται η δυνατότητα για μια καλύτερη με σύγχρονους ανθρώπινους και ποιοτικούς όρους ζωή με την πραγματικότητα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης .

Συμβάλλουμε στη δημιουργία ενός ενιαίου μετώπου αγώνα για να μην περάσει η μεταρρύθμιση της κυβέρνησης υπερασπίζοντας τις διαχρονικές κατακτήσεις μας, όχι για να παραμείνουμε σε αυτές και ικανοποιούμενοι απο το σημερινό καθεστώς ως το μέγιστο, αλλά διεκδικώντας όλα αυτά που προκύπτουν από τις δυνατότητες που προσφέρει η κοινωνική εξέλιξη, από τις ανάγκες που δικαιούμαστε να ικανοποιούμε από την εργασία μας.
Διαμορφώνουμε τους όρους για μία μάχη για τα σύγχρονα δικαιώματά μας για την υπεράσπιση των κατακτήσεών μας , μια μάχη αξιοπρέπειας για τη ζωή, αλληλεγγύης με τις επόμενες γενιές.
Αυτό τον αγώνα δεν πρέπει να τον αναθέσουμε σε κανένα. Ούτε στα δοκιμασμένα γραφειοκρατικά συνδικάτα ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ της ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ με τη συγκυβέρνηση της Αυτόνομης Παρέμβασης ούτε στα «καθαρά» του ΠΑΜΕ . Όλοι τους με διαφορετικούς τρόπους και από άλλους δρόμους επιδιώκουν είτε να ξεφουσκώσουν τις αντιδράσεις σε μία 24ωρη απεργία χωρίς στόχους, σχέδιο και προοπτική, είτε να οδηγήσουν μέσα από «μαχητικές» και «ανυποχώρητες» ρητορείες σε έναν τίμιο συμβιβασμό με κάποιες υποχωρήσεις που θα έχουν όμως εξασφαλίσει άλλο ένα ή περισσότερα βήματα πίσω από τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Ενώνουμε τον αγώνα μας στη βάση των εργαζομένων μέσα από ανοιχτές, άμεσες, δημοκρατικές διαδικασίες . Συντονίζουμε τα βήματά μας με δυναμικές πρωτοβουλίες συνδικάτων και εργατικών σχημάτων στην κατεύθυνση της ανεξάρτητης δράσης του εργατικού κινήματος .