Τρίτη 18 Μαρτίου 2008

Κείμενο-Κάλεσμα Α.Ρ.Μ.Ο

Print this post

Η ΑΠΕΡΓΙΑ να γίνει η ΑΡΧΗ για την ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ του ΝΟΜΟΥ και της ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Δ

εν πέρασε πολύς καιρός από τότε που σοκαρισμένη η ελληνική κοινωνία «υποδέχονταν» το πόνημα των «σοφών» υπο την καθοδήγηση του πρόωρα συνταξιοδοτημένου αντιπροέδρου του ΣΕΒ, κ. Αναλυτή.

Τότε, ακόμη και το «παιδί για τις βρωμοδουλειές», ο γραμματέας πολ. σχεδιασμού της Ν.Δ Καραχάλιος δήλωνε τη διαφωνία του (ΝΕΤ 17/10/2007) με τις συγκεκριμένες προτάσεις.

Σήμερα, μετά και τη δημοσιοποίηση του Ν/Σ της Φα. Πα. Πετραλιά, μόνο δέος μπορεί να προκαλέσει η αντίστοιχη με το πόρισμα Αναλυτή, κοινωνική αναλγησία και η βαθιά αντεργατική αντίληψη και φιλοσοφία που το χαρακτηρίζει :

  • Αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης
  • Κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων
  • Μείωση των επικουρικών συντάξεων
  • Αύξηση των απαιτούμενων ενσήμων για υγειονομική κάλυψη
  • Ενοποίηση ταμείων

Η λογική που διαπερνά την κυβέρνηση και συνεπώς και το συγκεκριμένο ν/σ, πηγάζει από τη νεοφιλελεύθερη αντίληψη του «ανθρώπου πλαστελίνη», που θεωρεί ότι οι ανθρώπινες ανάγκες, τα δικαιώματα και οι αντοχές διαμορφώνονται σύμφωνα με τις ανάγκες της αγοράς και τις «αντοχές» της οικονομίας.

Στα πλαίσια μίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής αυτό σημαίνει ότι το εργατικό κόστος πρέπει να συμπιεστεί σε όλες του τις μορφές. Είτε στο επίπεδο του χρηματικού μισθού, είτε του λεγόμενου κοινωνικού μισθού.

Ένας στόχος λοιπόν του ν/σ είναι στην ουσία η συμπίεση ακόμη περισσότερο του λεγόμενου κοινωνικού μισθού

1. Μεγαλώνοντας την παραμονή στην εργασία ως αναγκαίο παράγοντα αύξησης της παραγωγής αξίας από τους εργαζόμενους καθώς και εισφοράς τους στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης.

2. Μειώνοντας το κόστος και το χρόνο για τις παροχές που το κράτος είναι υποχρεωμένο να καλύπτει στο επίπεδο των συντάξεων.

3. Ελαχιστοποιώντας, μέσω των ενοποιήσεων, το λειτουργικό κόστος των ταμείων και παράλληλα, μέσω της αξιοποίησης των «υγειών» ταμείων, την κάλυψη των ελλειμμάτων άλλων και προφανώς την αναίρεση των κατακτήσεων των εργαζομένων σε αυτά.

· Παράλληλα διαμορφώνουν ένα κλίμα γενικευμένης ανασφάλειας, που θα τροφοδοτήσει μαζικά, αναζήτηση στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, τρόπων εξασφάλισης εισοδήματος και υγειονομικής κάλυψης, οι πρώτες διαφημίσεις των τραπεζών για συνταξιοδοτικά πακέτα έχουν ήδη κυκλοφορήσει.

· Ανοίγουν το δρόμο για τη (δηλωμένη άλλωστε από τη ΝΔ) θέσπιση της κατώτατης σύνταξης, του επιδόματος ΤΕΛΟΥΣ δηλαδή που φιλοδοξούν να θεσμοθετήσουν, στα πλαίσια ενός ανταποδοτικού συστήματος των τριών πυλώνων με βασικό αυτό της ιδιωτικής ασφάλισης.

· Nα καταφέρουν ένα ακόμη σοβαρό πλήγμα στη θέση των εργαζομένων στην κοινωνία σε όφελος της ισχύος και της εξουσίας του κεφαλαίου.

Μ

έσα στο πλάισιο που έχει καθορίσει η Ευρ. Ένωση και σε συνέχεια του νόμου για τις εργασιακές σχέσεις, της αρχής για την άρσης της μονιμότητας στο δημόσιο, στη απελευθέρωση της αγοράς εργασίας και του ωραρίου, στην απελευθέρωση των απολύσεων στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, στην κατάργηση του 8ωρου,στην αμφισβήτηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και συμβάσεων, στο ξεπούλημα και την απαξίωση της δημόσιας περιουσίας.

Η ψήφιση αυτού του νομοσχέδιου, θέλει να ξελασπώσει από το βούρκο των σκανδάλων ,της απαξίωσης και της αφερεγγυότητας που έχει υποπέσει στο σύνολο της κοινωνία αλλα πολύ περισσότερο της αστικής τάξης, στην οποία και θέλει να αποδείξει τη δυνατότητά της να κυβερνά, να διαχειρίζεται τη λαϊκή δυσαρέσκεια για λογαριασμό της εξουσίας της.

Το «ασφαλιστικό κεφάλαιο αλληλεγγύης», εκτός του ότι πουθενά δεν διασφαλίζεται η διαφανής και αξιόπιστη διαχείριση και ο προορισμός του, διαμορφώνει 2 νέα στοιχεία που στην ουσία επιστρέφουν στους εργαζόμενους το λογαριασμό:

1. Το πρώτο αφορά στις αποκρατικοποιήσεις. Επιχειρώντας να αποκρύψει την ταξική σκοπιμότητα της πολιτικής τους σκοπεύει να καταστήσει συνένοχους και συμμέτοχους τους εργαζόμενους στην πολιτική των εκποιήσεων.

2. Αποκρύπτοντας τη βαθιά αντεργατική πολιτική της, συσκοτίζοντας τις βαθύτερες αιτίες που γκρεμίζουν το κοινωνικό κράτος και αμφισβητούν τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Όσο για το ποσοστό είσπραξης από τα έσοδα του ΦΠΑ, εκτός του προφανούς που είναι η έμμεση στην ουσία αρπαγή από τους εργαζόμενους (γιατί αυτοί είναι οι τελικοί καταναλωτές) εισφορών για το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, κανένας δεν μπορεί να διαβεβαιώσει ότι αυτό το μέτρο δεν θα να μετατραπεί σε ένα καλό επιχείρημα για την αύξηση του ΦΠΑ.

Απολύτως τίποτε δεν προκύπτει ως υποχρέωση για το Κεφάλαιο.

Ό

λοι αυτοί οι «οικονομικοί παράγοντες» που παρελαύνουν από τα τηλεοπτικά παράθυρα για να καταγγείλουν τα «δράματα» που υφίστανται από τις απεργίες, είναι αυτοί που χρωστούν 8 δις ακατάβλητες εισφορές στο ΙΚΑ.

Αυτοί που συνωστίζονται έξω από τις πόρτες των εισαγγελέων για να καταδώσουν τους απεργούς είναι οι ίδιοι που αθωώνονται από τα δικαστήρια για τις απλήρωτες ασφαλιστικές τους εισφορές.

Αυτοί που εξοργίζονται για τα χαλασμένα τρόφιμα λόγω της απεργίας της ΔΕΗ είναι οι ίδιοι που όχι λίγες φορές αδιαφορούν για τη δημόσια υγεία και δεν διστάζουν να προωθούν ακατάλληλα και βλαβερά προϊόντα στην αγορά.

Αυτοί που εκφωνούν σήμερα δεκάρικους για την κρίση του ασφαλιστικού συστήματος είναι που απασχολούν 1.100.000 εργαζόμενους χωρίς ασφάλιση. Είναι εκείνοι που υποχρεώνουν χιλιάδες εργαζόμενους μέσα από ελαστικές μορφές απασχόλησης να ζούν σε καθεστώς ανασφάλειας και φόβου για το μέλλον τους.

Είναι οι ίδιοι που ευνοούνται με τις αλλεπάλληλες ρυθμίσεις -που θεσπίζουν οι εκάστοτε υπουργοί- για να πληρώνουν κάποια ποσά ως δόσεις για να εξασφαλίσουν την ασφαλιστική τους ενημερότητα και μετά αθετώντας τη δέσμευσή τους ,να περιμένουν την επόμενη ρύθμιση για να επαναλάβουν το ίδιο.

Είναι οι ..τίμιοι φαρμακοβιομήχανοι οι οποίοι με την ανοχή του κράτους και των κυβερνήσεων αρνούνται να αποδώσουν το 4 % του τζίρου τους στα ασφαλιστικά ταμεία.

Όλοι αυτοί που δεν επέδειξαν την ίδια ευαισθησία όταν σε συνεργασία με το τραπεζικό και χρηματιστηριακό κεφάλαιο κομματικοί και κρατικοί παράγοντες «επένδυσαν» τον κόπο και τον ιδρώτα εκατομμυρίων εργαζομένων γεμίζοντας τα κομματικά ταμεία και τους προσωπικούς τους λογαριασμούς.

Αυτό το χορό των βρικολάκων τον σέρνουν χρόνια τώρα όλες οι κυβερνήσεις.

Ο

αλήστου μνήμης και αναλόγου φυράματος με τον Αναλυτή, κος Σπράος την εποχή της δόξας του Σημίτη , προφήτευε ότι το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης θα καταρρεύσει μέχρι το 2005.

Το μόνο που είδαμε να καταρρέει είναι οι κοινωνικές παροχές και οι αντοχές μας σε ένα καθεστώς πλήρους ασυδοσίας από το κράτος και τους εργοδότες και με τα ελλείμματα να μεγαλώνουν διαρκώς.

Είδαμε ένα κράτος που «τινάζει τα πέτα» απέναντι στις ευθύνες του στους ασφαλισμένους.

Τον περασμένο κιόλας Οκτώβρη η κυβέρνηση προχώρησε σε μία ακόμη ρύθμιση που επιτρέπει με την πληρωμή του 3% των οφειλών των εργοδοτών και χωρίς ουσιαστικά προσαυξήσεις, να θεωρούνται ασφαλιστικά ενήμεροι, χωρίς την απαίτηση πληρωμής του συνόλου των οφειλών.

Το περίφημο 1% του ΑΕΠ που υποχρεούται το κράτος να καταβάλλει από το 2003 συμπεριλαμβανομένου και του 2008 φτάνει στα 3,38 δις €. Αν συνυπολογιστεί και η αναθεώρηση του ΑΕΠ, προστίθενται 500εκ.€ ακόμη.

Από το 2003 δεν έχει καταβάλει και δεν προβλέπεται να καταβληθεί ούτε φέτος από το κράτος , στον κλάδο Παροχών Ασθενείας του ΙΚΑ –ΕΤΑΜ, το ποσοστό που του αναλογεί (3,80%)με αποτέλεσμα να βρίσκεται όχι μονάχα σε ελλειμματική φάση, αλλά και να αδυνατεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες των ασθενών.

Σε αυτό το όργιο κρατικής και εργοδοτικής ρεμούλας η αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ αντί να συντονιστεί με τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και να προωθήσει πολιτικά και συνδικαλιστικά το αίτημα για ανατροπή του νόμου, σπέρνει εσκεμμένα αυταπάτες τάχα για κατάργησή από την μελλοντική της κυβέρνηση και κρύβει την ουσιαστική συμφωνία με την πολιτική της κυβέρνησης είτε πίσω από τις κραυγαλέες αδικίες του νόμου είτε στα σημεία εφαρμογής του.

Ο

χυρωμένοι όλοι πίσω από μία ξεφτισμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία προϊόν μαζικής εξαπάτησης, νομιμοποιούνται να νομοθετούν σε βάρος της εκφρασμένης στην πράξη αντίθεσης της κοινωνικής πλειοψηφίας. Όπως πρίν ένα χρόνο με το νόμο πλάισιο έτσι και τώρα επιβεβαιώνουν και με τον τρόπο που μεθοδεύουν την ψήφιση του νόμου το καθεστώς κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού που στην ουσία έχει μετατραπεί η αστική δημοκρατία στη σύγχρονη καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Στη μάχη που βρίσκεται σε εξέλιξη (όπως και σε κάθε αντίστοιχη) πέφτουν οι μάσκες αποκαλύπτονται οι διαθέσεις ,ξεδιπλώνονται οι πραγματικές προθέσεις γίνονται ορατά τα αληθινά συμφέροντα που ο καθένας επικαλείται ότι εκφράζει.

Δύο είναι οι μεγάλες «αποκαλύψεις» στην εξέλιξη για την ανατροπή αυτού του νόμου:

Ο Φασιστικός ρόλος των καναλιών και των κρατικών δημοσιογράφων τους, υπαλλήλων του υπουργείου Προπαγάνδας, υφιστάμενων του Ρουσόπουλου και της κλίκας του. Όλων αυτών που τους μπουκώνουνε χρήματα δόξα, και ισχύ για να λοβοτομούν την κοινωνία.

Και ο ανασταλτικός ρόλος της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, που με επικεφαλείς τους προέδρους των κορυφαίων συνδικάτων αντί να ξεσηκώσουν με τα συνθήματα και την πρακτική τους το σύνολο των εργαζομένων στο αίτημα της ανατροπής του νόμου, χαριεντίζονται με την υπουργό και φιλολογούν στο προεδρικό μέγαρο περι κοινωνικής συνοχής.

Αντί να συντονίσουν την αντίσταση με τους μαχόμενους κλάδους και να πνίξουν τον Καραμανλή και την κυβέρνησή του σε ένα ποτάμι λαϊκής οργής, περιφέρονταν στα τηλεοπτικά παράθυρα και έκαναν κριτική στις πρακτικές των απεργών απολογούμενοι για τις συνέπειες τους.

Το ΚΚΕ – ΠΑΜΕ δεν έκανε απολύτως τίποτε παραπάνω από τις ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.

Ούτε μία ομοσπονδία, ούτε ένα σωματείο που μετριέται στη δύναμη του ΠΑΜΕ δεν ξέφυγε από την άθλια «αγωνιστική» κλιμάκωση των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.

Η δε Αυτόνομη παρέμβαση – ΣΥΡΙΖΑ όχι μονάχα αρνείται να διαφοροποιηθεί από την πολιτική εκποίησης δικαιωμάτων της ΠΑΣΚΕ, αλλα στελέχη της γίνονται πρωτοπαλίκαρα του Παναγόπουλου για να φιμώσουν κάθε φωνή αντίθεσης σε αυτή τη γραμμή.

Οι εργαζόμενοι έδωσαν και την κοινοβουλευτική και την απαιτούμενη συνδικαλιστική δύναμη στην Αριστερά για να μπορεί να παρεμβαίνει στις εξελίξεις εκφράζοντας τους εργαζόμενους και τις ανάγκες τους, σε αντιπαράθεση με το αστικό πολιτικό και συνδικαλισμό σύστημα. Γιατί άραγε αντί να το διεμβολίζει με τις δυνάμεις του και την επιρροή του σέρνεται πίσω από τις επιλογές του την κρίσιμη στιγμή της αναμέτρησης?

Συντονιζόμαστε με κάθε προσπάθεια που επιχειρεί να διαμορφώσει τους όρους και τις συνθήκες για να εκφραστεί η ριζοσπαστική διάθεση των εργαζομένων, ενάντια στις λογικές του παραδοσιακού συνδικαλισμού, της επιρροής από αστικές αντιλήψεις, και πρακτικές.

Στηρίζουμε την Πρωτοβουλία Α΄Βάθμιων Σωματείων Δημόσιου & Ιδιωτικού Τομέα.

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ» ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ

Καμιά κατάθεση κανενός νόμου.

Το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ και σήμερα και στο μέλλον εάν ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΟΥΝ: ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

  • Πλήρης σύνταξη στα 30 χρόνια εργασίας χωρίς όριο ηλικίας ή στα 55 και 58, 50 και 55 αντίστοιχα για τα βαρέα και ανθυγιεινά.
  • Μείωση των εργατικών εισφορών στην προοπτική της άμεσης κατάργησής τους.
  • Καμία ισοπέδωση προς τα κάτω κανενός κλάδου, καμιά αλλαγή στα όρια ηλικίας.
  • Να καταργηθούν όλοι οι αντεργατικοί νόμοι Ν.Δ. και ΠΑ.ΣΟ.Κ (Σιούφα-Ρέππα)
  • Επιστροφή των κλεμμένων εισφορών των εργαζομένων.
  • Καταβολή έντοκα όλων των παρακρατημένων οφειλών από τους εργοδότες.
  • Πλήρης και καθολική ασφάλιση όλων των μισθωτών, ανεξάρτητα της μορφής απασχόλησης.
  • Κανένας εργαζόμενος ανασφάλιστος, κανένας μετανάστης χωρίς ασφάλεια, κανένας άνεργος χωρίς δικαιώματα.
  • Κατάργηση του Ταμείου των ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ από το ΟΕΕ με τους απαράδεκτους όρους που καθορίζει εισφορές μόνο για τους εργαζόμενους ανοίγοντας την όρεξη για αντίστοιχες ρυθμίσεις και σε άλλους κλάδους.

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ

ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ

Συνέχιση των απεργιακών αγώνων από τα κάτω με τον έλεγχο και τις αποφάσεις απεργιακών συνελεύσεων.

Συντονισμός όλων των απεργιών που βρίσκονται σε εξέλιξη για κοινές πρωτοβουλίες και δράσεις.

Συγχρονισμός με τα αγωνιστικά κομμάτια του φοιτητικού κινήματος για να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις κοινού-αγωνιστικού βηματισμού για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής.


ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΡΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΟΧΙ ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΤΤΑ


AΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ

Apture