ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΑΡΜΟ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
ΣΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
ΣΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑΔΑΣ
Οι εκλογές στο Οικονομικό Επιμελητήριο στις 9 Δεκέμβρη 2007, διεξάγονται στο μέσο μιας άγριας και αντιλαϊκής επίθεσης στους εργαζόμενους.
Η νέα κυβέρνηση της ΝΔ επιδιώκει να αξιοποιήσει τη «νωπή λαϊκή εντολή» και προχωρεί άμεσα σε μια ομοβροντία αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων με επίκεντρο τον προϋπολογισμό, το ασφαλιστικό, το σύνταγμα, την παιδεία και τους μισθούς. Ωστόσο η εκλογική της πτώση και οι πρώτοι μετεκλογικοί τριγμοί στο εσωτερικό της εκφράζουν τη βαθιά δυσαρέσκεια των εργαζομένων και της νεολαίας απέναντι σε αυτή την πολιτική. Είναι αποτέλεσμα των μαχών του προηγούμενου διαστήματος που έδωσαν στοιχεία μιας νέας αυτοπεποίθησης και ελπίδας όπως ο παρατεταμένος αγώνας με αιτήματα μάχης και διεκδίκησης για μισθούς αξιοπρέπειας (π.χ. 1400 ευρώ των δασκάλων), το πάγωμα του ξεπουλήματος των λιμανιών και πάνω απ όλα με το σπουδαίο φοιτητικό – πανεκπαιδευτικό κίνημα που ράγισε τη συναίνεση, σταμάτησε την αναθεώρηση του άρθρου 16 και έβαλε σε κρίση και αναβολή τη συνταγματική αναθεώρηση.
Το ΠΑΣΟΚ, παρά την πρόσφατη ιστορικών διαστάσεων εκλογική του ήττα-αποτέλεσμα της δεξιάς του πολιτικής γραμμής και την πρόσφατη αριστερή του ρητορεία συνεχίζει να αποτελεί οργανική συνιστώσα εφαρμογής της αστικής πολιτικής καθώς δεν αμφισβητεί καμία ουσιαστική πλευρά της (ακρίβεια, μηδενικές αυξήσεις στους μισθούς, λιτότητα στις παροχές, κλπ).
Από την άλλη ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ αδυνατούν, με διαφορετικό τρόπο το κάθε κόμμα, να ξεφύγουν από ενσωματώσιμες στο σύστημα πολιτικές και να ανταποκριθούν στο στόχο βαθιάς αλλαγής του συσχετισμού δύναμης σε αντιιμπεριαλιστική και αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.
Πως μπορεί όμως να επέλθει η αναγκαία σήμερα πολιτική ριζοσπαστικοποίηση; Κατά τη γνώμη μας χρειάζεται η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού-λαϊκού κινήματος και η συγκρότηση μιας άλλης αντιιμπεριαλιστικής – αντικαπιταλιστικής επαναστατικής και κομμουνιστικής Αριστεράς. Κεντρικός πολιτικός στόχος ενός τέτοιου κινήματος πρέπει να ναι η ανάπτυξη της πάλης για απόκρουση-ανατροπή της διαρκούς αντεργατικής τρομοκρατικής και πολεμικής εκστρατείας του ΣΕΒ, της ΕΕ του κεφαλαίου, του ιμπεριαλισμού και των κυβερνήσεών τους. Για να υπάρξουν κατακτήσεις σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο απαιτείται οι επιμέρους αντιστάσεις, ρήξεις και ανατροπές να ενώνονται σε ένα μεγάλο οργανωμένο, μαχητικό αντιιμπεριαλιστικό –αντικαπιταλιστικό μέτωπο πάλης που θα στοχεύει στη συνολική πολιτική απόκρουση και ανατροπή της καπιταλιστικής επίθεσης και κυριαρχίας. Χρειάζεται ο συνολικός πολιτικός, ταξικός αγώνας του εργατικού κινήματος που μέσα από το διαρκή, μαζικό, πολιτικό ανέβασμα των αγώνων, θα οδηγήσει στην δημιουργία των όρων και των προϋποθέσεων για ευρύτερες κοινωνικές αλλαγές και ανατροπές, στο άνοιγμα του δρόμου για την επανάσταση, το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό.
Το ΟΕΕ όργανο αντιλαϊκών και αντεργατικών πολιτικών
Το ΟΕΕ σε όλες τις εξελίξεις που αφορούν τους μισθωτούς και χαμηλοαμειβόμενους οικονομολόγους διαδραμάτισε αρνητικό ρόλο. Η ίδια η διαταξική κοινωνική σύνθεσή του (από μισθωτούς και μικρομεσαία στρώματα μέχρι εκπροσώπους του κεφαλαίου) δεν μπορούσε να αφήσει κανένα άλλο περιθώριο. Επιπλέον, λόγω του θεσμικού του ρόλου ως συμβούλου του κράτους -κι όχι συνδικαλιστικής οργάνωσης- επέβαλε στο πλαίσιό του, την ηγεμονία των αστικών και μικροαστικών στρωμάτων και συμφερόντων, επάνω στην πλειοψηφία των εργαζόμενων μισθωτών στρωμάτων και στα συμφέροντά τους. Έτσι το ΟΕΕ δεν αντιπαρατέθηκε στις αντεργατικές και αντιλαϊκές πολιτικές. Αντίθετα, στήριξε όλες αυτές τις πολιτικές και αρκετές φορές υιοθέτησε δραστήριο ρόλο, μετατρεπόμενο σε κυματοθραύστη των εργατικών αιτημάτων. Αυτό φάνηκε περίτρανα όταν ανέλαβε εργολαβικά, εφαρμόζοντας το νόμο 2515/97 και το Προεδρικό Διάταγμα 340/98, την παραπέρα προώθηση της κατηγοριοποίησης των λογιστών.
Το ΟΕΕ και οι κυρίαρχες διαχειριστικές παρατάξεις του με αυτό τον τρόπο εκτονώνουν πιέσεις στο σύστημα και τις αντιλαϊκές πολιτικές του προωθώντας τα κοντόφθαλμα συντεχνιακά συμφέροντα ειδικών κατηγοριών ιδιαίτερα από το χώρο των λογιστών, υπονομεύοντας τις συνδικαλιστικές διεκδικήσεις και διασπώντας τους εργαζόμενους και τους μικρούς αυτεπάγγελτους οικονομολόγους. Με αφορμή μάλιστα το νόμο 2515/97 φαίνεται ότι με συνειδητό τρόπο επιχειρεί να εκτρέψει την ογκούμενη κοινωνική δυσαρέσκεια σε ένα νέου τύπου ανταγωνισμό στη βάση της κατηγοριοποίησης, που αφήνει κομμάτια και θρύψαλα τους μισθωτούς και αλώβητη την εργοδοσία και την κυβερνητική πολιτική. Οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις πολύ περισσότερο αποτελούν πείραμα ώστε μετά τους λογιστές να ανοίξει ο δρόμος για εφαρμογή θεσμικού τύπου κατηγοριοποιήσεων και σε άλλες κατηγορίες εργαζομένων στον ευρύτερο χώρο της οικονομίας.
Ο αντιδραστικός ρόλος του ΟΕΕ αποκαλύπτεται ακόμη όταν αναλαμβάνει να προωθήσει τις πιο αντεργατικές διατάξεις του αντιασφαλιστικού νόμου του ΠΑΣΟΚ με την υλοποίηση της πρόβλεψης για το επαγγελματικό ταμείο των οικονομολόγων, όπου δεν υπάρχουν καν εργοδοτικές εισφορές! Πρόκειται για μέτρο που είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της νεοσυντηρητικής αναδιάρθρωσης του ασφαλιστικού συστήματος, που βρίσκεται στον αντίποδα των διεκδικήσεων του εργατικού κόσμου της χώρας για ενιαία ασφάλιση.
Τέλος, ανοίγει δρόμους για να γενικευτεί το μέτρο της μονομερούς εισφοράς των εργαζομένων που θα απαλλάσσει έτσι το κράτος και την εργοδοσία από τις ασφαλιστικές υποχρεώσεις τους.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ΟΕΕ είναι όχι απλά ξένο, αλλά εχθρικό προς τα συμφέροντα των μισθωτών, των αυτεπάγγελτων οικονομολόγων και των κατώτερων στρωμάτων των μικρομεσαίων, που αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία του κλάδου.
Πιστεύουμε ότι από τη στιγμή που το Επιμελητήριο κρατάει κλειστές τις πύλες του σε όσους δεν είναι απόφοιτοι ΑΕΙ αν και εργάζονται στα οικονομολογικά επαγγέλματα, με αποτέλεσμα να μην έχουν λόγο για τις αποφάσεις του, και να μην εκλέγονται στη διοίκησή του, δε νομιμοποιείται να χορηγεί άδειες στους αποφοίτους των ΤΕΙ ή των ΙΕΚ και σε όσους δεν είναι μέλη του.
Για μία αριστερή ταξική παρέμβαση
Χωρίς να παραβλέπουμε το χαρακτήρα του ΟΕΕ θεωρούμε ότι μέσα και από την συμμετοχή στις διαδικασίες του -και χωρίς καμία ψευδαίσθηση για τις δυνατότητες αλλαγής του- μπορεί να προωθηθεί η συσπείρωση των μισθωτών (λογιστές, εφοριακοί, τραπεζικοί, σύμβουλοι, εκπαιδευτικοί κλπ) και μικρών αυτεπάγγελτων οικονομολόγων και η συγκρότηση ενός μετώπου που να εκφράζει τις αγωνίες τους και να προωθεί τα συμφέροντά τους όπως και τα ευρύτερα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα.
Γι΄ αυτό το λόγο, το Αγωνιστικό Ριζοσπαστικό Μέτωπο Οικονομολόγων (A.Ρ.M.O.) συμμετέχει στις εκλογές επιδιώκοντας:
*Να συμβάλει στη συγκρότηση μιας λαϊκής, εργατικής αντιπολίτευσης στο ΟΕΕ, βάζοντας φρένο στις αντιλαϊκές ρυθμίσεις που προωθεί, προκαλώντας ρήγματα και ανασχέσεις στην πολιτική του στο πλαίσιο της προσπάθειας ανατροπής της αντεργατικής και αντιλαϊκής πολιτικής.
*Να εκφράσει πρώτα και κύρια τα συμφέροντα των μισθωτών και αυτεπάγγελτων οικονομολόγων που γίνονται αντικείμενο της μεγαλύτερης εκμετάλλευσης. Από αυτή την εργατική αφετηρία να εκφράσει και τα συμφέροντα των μικρομεσαίων στρωμάτων που πλήττονται από τη σημερινή πολιτική και τις αναδιαρθρώσεις, κατευθύνοντας την πάλη τους ενάντια στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του.
*Να υποστηρίξει, να βαθύνει και να αναπτύξει την πάλη σε όλους τους χώρους εργασίας των οικονομολόγων για αυξήσεις, μείωση του χρόνου εργασίας, και απόκρουση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας.
*Να προβάλει τα ευρύτερα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα.
*Να συμβάλει στις προσπάθειες για ένα εργατικό κίνημα, ταξικά ανασυγκροτημένο σε μορφή και περιεχόμενο που δεν θα αποτελεί επίσημο μειοδότη των εργατικών αναγκών και όχημα υποταγμένων γραφειοκρατιών που επί χρόνια είναι μακριά από την παραγωγή απολαμβάνοντας τις αργομισθίες, αλλά θα διεκδικεί αποφασιστικά όλα αυτά που σήμερα οι εργαζόμενοι με τον κόπο τους δημιουργούν και που τα υπεξαιρεί το κεφάλαιο. Ένα κίνημα που θα στηρίζεται στους ίδιους τους εργαζομένους μέσα από διαδικασίες εργατικής δημοκρατίας και θα έχει λόγο όχι μόνο για οικονομικά ζητήματα, αλλά και για την παιδεία, τον ελεύθερο χρόνο, το περιβάλλον κ.λπ. Ένα κίνημα που θα τολμά να έχει πολιτικό λόγο καταδεικνύοντας τον ρόλο των κομμάτων του κεφαλαίου (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ), των εθνικών και των διακρατικών ιμπεριαλιστικών θεσμών του (Ευρωπαϊκή Ένωση κ.ά.). Καταδεικνύοντας την ηττημένη σοσιαλδημοκρατική λογική που αναπαράγει ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ στους δήμους, στη ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Καταδεικνύοντας επίσης την αναποτελεσματική αντίληψη του ΚΚΕ που αρνείται τη συνολική πολιτική πάλη του εργατικού κινήματος και περιορίζεται στην κοινοβουλευτική εξαργύρωση των αγώνων,που είναι καχύποπτο και εχθρικό σε ότι κινείται από τα κάτω και από τα αριστερά του, και αφομοιώνει κάθε αγωνιστικό αίτημα στα ρεφορμιστικά πλαίσια της «λαϊκής εξουσίας και οικονομίας». Σε αυτό το πλαίσιο, το Α.Ρ.Μ.Ο. θα συμμετάσχει σε κάθε πρωτοβουλία κοινωνικού και εργατικού περιεχομένου μαζί με άλλους εργαζόμενους και σχήματα η οποία θα ενισχύει την αντίληψη της ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος σε μορφή και περιεχόμενο, και θα έχει στόχο την απόκρουση-ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου.
*Να συγκροτήσει και να προβάλει μία αριστερή ταξική άποψη για τα μεγάλα ζητήματα της οικονομίας που θα αντιπαρατίθεται αποτελεσματικά στα αστικά ιδεολογήματα και θα στηρίζει με επιχειρήματα και επεξεργασίες τις διεκδικήσεις του εργατικού κινήματος.
Στόχοι διεκδίκησης και πάλης
Όταν για τα πιο μικρά ως τα πιο μεγάλα ζητήματα, διακηρύσσεται, από την ΝΔ, και το ΠΑΣΟΚ η αναγκαστική προσαρμογή στις ντιρεκτίβες της ΕΕ, και το ονομαζόμενο «ευρωπαϊκό κεκτημένο, είναι αναγκαίο να αντιτάξουμε ένα διαφορετικό λόγο. Τολμάμε να διακηρύσσουμε ανοιχτά την αποχώρηση της Ελλάδας από την ΕΕ, το κλείσιμο των αμερικανικών βάσεων, την αποχώρηση από το ΝΑΤΟ. Κανένας Έλληνας φαντάρος σε Αλβανία, Κόσσοβο, Αφγανιστάν κα. Είμαστε αλληλέγγυοι με τους λαούς που αγωνίζονται ενάντια στον πόλεμο και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, με τους λαούς της Παλαιστίνης, του Ιράκ, με τους λαούς των Βαλκανίων και της Λατινικής Αμερικής, ενώνουμε τη φωνή και τις προσπάθειές μας με τα πολύμορφα κινήματα αντίστασης στα πολεμοκάπηλα κηρύγματα των Αμερικανών και όλου του συρφετού των «προθύμων», για την απόκρουση της οικονομικής λεηλασίας και εξαθλίωσης των φτωχών αυτού του πλανήτη.
Εκτιμώντας το βάθος και το εύρος της αντιλαϊκής-αντεργατικής επίθεσης, να αποκρούσουμε την κατάργηση του 40ωρου και της πλήρους και σταθερής απασχόλησης στην κατεύθυνση της μείωσης του χρόνου εργασίας, διεκδικώντας 7ωρο-5ημερο-35ωρο, με ταυτόχρονη αύξηση στους μισθούς για να ζούμε από μία εργασία αξιοπρεπώς.
*Κατώτερος μισθός τα 1.400 ευρώ. Μέτωπο σωματείων για να σπάσει η πολιτική λιτότητας. Άδεια 5 εβδομάδων για όλους.
*Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων. Αγώνας ενάντια στις απολύσεις, επέκταση της υπαλληλικής αποζημίωσης σε όλους τους απασχολούμενους, επίδομα ανεργίας ίσο με το βασικό μισθό το οποίο θα χορηγείται μέχρι την πλήρη ένταξη - επανένταξη στην παραγωγή.
*Όχι στην νέα αντιασφαλιστική επίθεση της Ν.Δ. Να μην αυξηθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης – Να μην μειωθούν οι συντάξεις.
*Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων ΠΑΣΟΚ – ΝΔ. Μείωση της εργατικής εισφοράς, στην προοπτική της κατάργησής της και μεταφορά ολόκληρου του ασφαλιστικού κόστους στους εργοδότες. Κατώτερη σύνταξη 1.120 ευρώ και μείωση του ηλικιακού ορίου, στα 60 για τους άνδρες, 55 για τις γυναίκες. Επιστροφή των κλεμμένων στα ταμεία. Να καταργηθεί το ανταποδοτικό ταμείο του ΟΕΕ.
*Κατάργηση του νόμου 2515/97 και του Π.Δ. 340/98 για τους λογιστές. Όχι στην κατηγοριοποίηση των συναδέλφων με ή χωρίς εξετάσεις. Καμία αξιολόγηση από το ΟΕΕ. Κατάργηση της συνυπευθυνότητας των εργαζομένων στα φοροκλεπτικά εγκλήματα του κεφαλαίου. Εργασιακή εξέλιξη χωρίς φραγμούς για όλους τους λογιστές ανεξαρτήτως πτυχίου (ΑΕΙ - ΤΕΙ - ΙΕΚ - εμπειρικοί) στη κατεύθυνση άρσης των κατηγοριοποιήσεων.
*Πάγωμα των τιμών στα βασικά είδη κατανάλωσης. Μείωση των τιμών στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ.
*Κατάργηση του ΦΠΑ και των έμμεσων φόρων στην κατανάλωση ειδών πρώτης ανάγκης. Aύξηση του ατομικού αφορολόγητου για τους μισθωτούς 19.600 ευρώ.Αύξηση των φορολογικών συντελεστών για τις επιχειρήσεις. Αντιστροφή της σχέσης άμεσων - έμμεσων φόρων, ώστε να περιοριστεί η αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων.
*Ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις. Όλες οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας δημόσιες. Απαλλοτρίωση των επιχειρήσεων που κλείνουν η «μετακομίζουν» στο εξωτερικό χωρίς αποζημίωση των καπιταλιστών. Να καταργηθούν τα χαράτσια στα ιδιωτικοποιημένα μεγάλα έργα (διόδια σε Αττική Οδό, Ρίο - Αντίρριο, κ.λπ.).Όχι στις συμπράξεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα.
*Αναβάθμιση των δημόσια παρεχομένων υπηρεσιών σε παιδεία και υγεία και δυνατότητα δωρεάν πρόσβασης όλων των εργαζομένων και του λαού. Καμία έμμεση ή άμεση ιδιωτικοποίηση τους. Δωρεάν εισιτήριο στα μέσα μεταφοράς τις ώρες μετακίνησης των εργαζομένων, κατάργηση του εισιτηρίου στα νοσοκομεία και της συμμετοχής στα φάρμακα. Κατάργηση της παραπαιδείας.
*Διεύρυνση των δημοκρατικών και πολιτικών δικαιωμάτων. Κατάργηση των τρομονόμων και των ευρωπαϊκών ενταλμάτων σύλληψης. Να απομακρυνθούν οι κάμερες από τους δρόμους. Ίσα δικαιώματα σε έλληνες και ξένους εργάτες.
Απολογισμός της δράσης μας
Συμμετείχαμε σ όλες τις συνελεύσεις της αντιπροσωπείας καταψηφίζοντας τους απολογισμούς και τους προϋπολογισμούς της διοίκησης γιατί εξέφραζαν αντιλαϊκές πολιτικές, μη λειτουργικές, είχαν διαχειριστικό χαρακτήρα και εξυπηρετούσαν την κυβερνητική πολιτική. Καταγγείλαμε τις εκδηλώσεις δημόσιων σχέσεων π.χ δεξίωση στο Χίλτον με την ευκαιρία του νέου έτους, εκδήλωση για τον προϋπολογισμό στο Λήδρα Μάριοτ, πραγματοποίηση των ΣτΑ στη Χαλκιδική. Το ΟΕΕ μέσω της κεντρικής διοίκησης απουσίασε από τους κοινωνικοπολιτικούς αγώνες της προηγούμενης περιόδου και δεν πήρε θέση σε σοβαρά ζητήματα που είχαν σχέση με την παιδεία, το ασφαλιστικό, το χρηματιστήριο, τα ομόλογα κλπ. Καταγγείλαμε και καταψηφίσαμε τις άδειες φοροτέχνη- λογιστή. Ακολουθήσαμε ενωτική πολιτική στη δράση με άλλες δυνάμεις στα ζητήματα που μας ενώνουν, πχ ασφαλιστικό με την Πανεπιστημονική και τη Σ.Ε.Π.Ο. Συμβάλαμε σε ψήφισμα συμπαράστασης στους αγώνες των τραπεζοϋπαλλήλων, όπως επίσης και στην απόφαση για κατάργηση του ΙΕΚΕΜ. Καταψηφίσαμε το ΕΤΑΟ.
Καταγγέλλουμε τον απαράδεκτο και αντιδημοκρατικό αποκλεισμό του ΑΡΜΟ από το περιοδικό «οικονομικά χρονικά» καθώς η διοίκηση του επιμελητηρίου παραβιάζοντας τους στοιχειώδες κανόνες ελευθεροτυπίας δεν δημοσίευσε άρθρα της παράταξής μας (π.χ δημόσιο χρέος, προϋπολογισμός)
Σήμερα συνεχίζουμε, και συμπαρατάσσονται μαζί μας και άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, ανοίγοντας δρόμους ενωτικής και αποφασιστικής παρέμβασης στις παραπάνω κατευθύνσεις.
Η νέα κυβέρνηση της ΝΔ επιδιώκει να αξιοποιήσει τη «νωπή λαϊκή εντολή» και προχωρεί άμεσα σε μια ομοβροντία αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων με επίκεντρο τον προϋπολογισμό, το ασφαλιστικό, το σύνταγμα, την παιδεία και τους μισθούς. Ωστόσο η εκλογική της πτώση και οι πρώτοι μετεκλογικοί τριγμοί στο εσωτερικό της εκφράζουν τη βαθιά δυσαρέσκεια των εργαζομένων και της νεολαίας απέναντι σε αυτή την πολιτική. Είναι αποτέλεσμα των μαχών του προηγούμενου διαστήματος που έδωσαν στοιχεία μιας νέας αυτοπεποίθησης και ελπίδας όπως ο παρατεταμένος αγώνας με αιτήματα μάχης και διεκδίκησης για μισθούς αξιοπρέπειας (π.χ. 1400 ευρώ των δασκάλων), το πάγωμα του ξεπουλήματος των λιμανιών και πάνω απ όλα με το σπουδαίο φοιτητικό – πανεκπαιδευτικό κίνημα που ράγισε τη συναίνεση, σταμάτησε την αναθεώρηση του άρθρου 16 και έβαλε σε κρίση και αναβολή τη συνταγματική αναθεώρηση.
Το ΠΑΣΟΚ, παρά την πρόσφατη ιστορικών διαστάσεων εκλογική του ήττα-αποτέλεσμα της δεξιάς του πολιτικής γραμμής και την πρόσφατη αριστερή του ρητορεία συνεχίζει να αποτελεί οργανική συνιστώσα εφαρμογής της αστικής πολιτικής καθώς δεν αμφισβητεί καμία ουσιαστική πλευρά της (ακρίβεια, μηδενικές αυξήσεις στους μισθούς, λιτότητα στις παροχές, κλπ).
Από την άλλη ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ αδυνατούν, με διαφορετικό τρόπο το κάθε κόμμα, να ξεφύγουν από ενσωματώσιμες στο σύστημα πολιτικές και να ανταποκριθούν στο στόχο βαθιάς αλλαγής του συσχετισμού δύναμης σε αντιιμπεριαλιστική και αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.
Πως μπορεί όμως να επέλθει η αναγκαία σήμερα πολιτική ριζοσπαστικοποίηση; Κατά τη γνώμη μας χρειάζεται η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού-λαϊκού κινήματος και η συγκρότηση μιας άλλης αντιιμπεριαλιστικής – αντικαπιταλιστικής επαναστατικής και κομμουνιστικής Αριστεράς. Κεντρικός πολιτικός στόχος ενός τέτοιου κινήματος πρέπει να ναι η ανάπτυξη της πάλης για απόκρουση-ανατροπή της διαρκούς αντεργατικής τρομοκρατικής και πολεμικής εκστρατείας του ΣΕΒ, της ΕΕ του κεφαλαίου, του ιμπεριαλισμού και των κυβερνήσεών τους. Για να υπάρξουν κατακτήσεις σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο απαιτείται οι επιμέρους αντιστάσεις, ρήξεις και ανατροπές να ενώνονται σε ένα μεγάλο οργανωμένο, μαχητικό αντιιμπεριαλιστικό –αντικαπιταλιστικό μέτωπο πάλης που θα στοχεύει στη συνολική πολιτική απόκρουση και ανατροπή της καπιταλιστικής επίθεσης και κυριαρχίας. Χρειάζεται ο συνολικός πολιτικός, ταξικός αγώνας του εργατικού κινήματος που μέσα από το διαρκή, μαζικό, πολιτικό ανέβασμα των αγώνων, θα οδηγήσει στην δημιουργία των όρων και των προϋποθέσεων για ευρύτερες κοινωνικές αλλαγές και ανατροπές, στο άνοιγμα του δρόμου για την επανάσταση, το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό.
Το ΟΕΕ όργανο αντιλαϊκών και αντεργατικών πολιτικών
Το ΟΕΕ σε όλες τις εξελίξεις που αφορούν τους μισθωτούς και χαμηλοαμειβόμενους οικονομολόγους διαδραμάτισε αρνητικό ρόλο. Η ίδια η διαταξική κοινωνική σύνθεσή του (από μισθωτούς και μικρομεσαία στρώματα μέχρι εκπροσώπους του κεφαλαίου) δεν μπορούσε να αφήσει κανένα άλλο περιθώριο. Επιπλέον, λόγω του θεσμικού του ρόλου ως συμβούλου του κράτους -κι όχι συνδικαλιστικής οργάνωσης- επέβαλε στο πλαίσιό του, την ηγεμονία των αστικών και μικροαστικών στρωμάτων και συμφερόντων, επάνω στην πλειοψηφία των εργαζόμενων μισθωτών στρωμάτων και στα συμφέροντά τους. Έτσι το ΟΕΕ δεν αντιπαρατέθηκε στις αντεργατικές και αντιλαϊκές πολιτικές. Αντίθετα, στήριξε όλες αυτές τις πολιτικές και αρκετές φορές υιοθέτησε δραστήριο ρόλο, μετατρεπόμενο σε κυματοθραύστη των εργατικών αιτημάτων. Αυτό φάνηκε περίτρανα όταν ανέλαβε εργολαβικά, εφαρμόζοντας το νόμο 2515/97 και το Προεδρικό Διάταγμα 340/98, την παραπέρα προώθηση της κατηγοριοποίησης των λογιστών.
Το ΟΕΕ και οι κυρίαρχες διαχειριστικές παρατάξεις του με αυτό τον τρόπο εκτονώνουν πιέσεις στο σύστημα και τις αντιλαϊκές πολιτικές του προωθώντας τα κοντόφθαλμα συντεχνιακά συμφέροντα ειδικών κατηγοριών ιδιαίτερα από το χώρο των λογιστών, υπονομεύοντας τις συνδικαλιστικές διεκδικήσεις και διασπώντας τους εργαζόμενους και τους μικρούς αυτεπάγγελτους οικονομολόγους. Με αφορμή μάλιστα το νόμο 2515/97 φαίνεται ότι με συνειδητό τρόπο επιχειρεί να εκτρέψει την ογκούμενη κοινωνική δυσαρέσκεια σε ένα νέου τύπου ανταγωνισμό στη βάση της κατηγοριοποίησης, που αφήνει κομμάτια και θρύψαλα τους μισθωτούς και αλώβητη την εργοδοσία και την κυβερνητική πολιτική. Οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις πολύ περισσότερο αποτελούν πείραμα ώστε μετά τους λογιστές να ανοίξει ο δρόμος για εφαρμογή θεσμικού τύπου κατηγοριοποιήσεων και σε άλλες κατηγορίες εργαζομένων στον ευρύτερο χώρο της οικονομίας.
Ο αντιδραστικός ρόλος του ΟΕΕ αποκαλύπτεται ακόμη όταν αναλαμβάνει να προωθήσει τις πιο αντεργατικές διατάξεις του αντιασφαλιστικού νόμου του ΠΑΣΟΚ με την υλοποίηση της πρόβλεψης για το επαγγελματικό ταμείο των οικονομολόγων, όπου δεν υπάρχουν καν εργοδοτικές εισφορές! Πρόκειται για μέτρο που είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της νεοσυντηρητικής αναδιάρθρωσης του ασφαλιστικού συστήματος, που βρίσκεται στον αντίποδα των διεκδικήσεων του εργατικού κόσμου της χώρας για ενιαία ασφάλιση.
Τέλος, ανοίγει δρόμους για να γενικευτεί το μέτρο της μονομερούς εισφοράς των εργαζομένων που θα απαλλάσσει έτσι το κράτος και την εργοδοσία από τις ασφαλιστικές υποχρεώσεις τους.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ΟΕΕ είναι όχι απλά ξένο, αλλά εχθρικό προς τα συμφέροντα των μισθωτών, των αυτεπάγγελτων οικονομολόγων και των κατώτερων στρωμάτων των μικρομεσαίων, που αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία του κλάδου.
Πιστεύουμε ότι από τη στιγμή που το Επιμελητήριο κρατάει κλειστές τις πύλες του σε όσους δεν είναι απόφοιτοι ΑΕΙ αν και εργάζονται στα οικονομολογικά επαγγέλματα, με αποτέλεσμα να μην έχουν λόγο για τις αποφάσεις του, και να μην εκλέγονται στη διοίκησή του, δε νομιμοποιείται να χορηγεί άδειες στους αποφοίτους των ΤΕΙ ή των ΙΕΚ και σε όσους δεν είναι μέλη του.
Για μία αριστερή ταξική παρέμβαση
Χωρίς να παραβλέπουμε το χαρακτήρα του ΟΕΕ θεωρούμε ότι μέσα και από την συμμετοχή στις διαδικασίες του -και χωρίς καμία ψευδαίσθηση για τις δυνατότητες αλλαγής του- μπορεί να προωθηθεί η συσπείρωση των μισθωτών (λογιστές, εφοριακοί, τραπεζικοί, σύμβουλοι, εκπαιδευτικοί κλπ) και μικρών αυτεπάγγελτων οικονομολόγων και η συγκρότηση ενός μετώπου που να εκφράζει τις αγωνίες τους και να προωθεί τα συμφέροντά τους όπως και τα ευρύτερα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα.
Γι΄ αυτό το λόγο, το Αγωνιστικό Ριζοσπαστικό Μέτωπο Οικονομολόγων (A.Ρ.M.O.) συμμετέχει στις εκλογές επιδιώκοντας:
*Να συμβάλει στη συγκρότηση μιας λαϊκής, εργατικής αντιπολίτευσης στο ΟΕΕ, βάζοντας φρένο στις αντιλαϊκές ρυθμίσεις που προωθεί, προκαλώντας ρήγματα και ανασχέσεις στην πολιτική του στο πλαίσιο της προσπάθειας ανατροπής της αντεργατικής και αντιλαϊκής πολιτικής.
*Να εκφράσει πρώτα και κύρια τα συμφέροντα των μισθωτών και αυτεπάγγελτων οικονομολόγων που γίνονται αντικείμενο της μεγαλύτερης εκμετάλλευσης. Από αυτή την εργατική αφετηρία να εκφράσει και τα συμφέροντα των μικρομεσαίων στρωμάτων που πλήττονται από τη σημερινή πολιτική και τις αναδιαρθρώσεις, κατευθύνοντας την πάλη τους ενάντια στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του.
*Να υποστηρίξει, να βαθύνει και να αναπτύξει την πάλη σε όλους τους χώρους εργασίας των οικονομολόγων για αυξήσεις, μείωση του χρόνου εργασίας, και απόκρουση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας.
*Να προβάλει τα ευρύτερα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα.
*Να συμβάλει στις προσπάθειες για ένα εργατικό κίνημα, ταξικά ανασυγκροτημένο σε μορφή και περιεχόμενο που δεν θα αποτελεί επίσημο μειοδότη των εργατικών αναγκών και όχημα υποταγμένων γραφειοκρατιών που επί χρόνια είναι μακριά από την παραγωγή απολαμβάνοντας τις αργομισθίες, αλλά θα διεκδικεί αποφασιστικά όλα αυτά που σήμερα οι εργαζόμενοι με τον κόπο τους δημιουργούν και που τα υπεξαιρεί το κεφάλαιο. Ένα κίνημα που θα στηρίζεται στους ίδιους τους εργαζομένους μέσα από διαδικασίες εργατικής δημοκρατίας και θα έχει λόγο όχι μόνο για οικονομικά ζητήματα, αλλά και για την παιδεία, τον ελεύθερο χρόνο, το περιβάλλον κ.λπ. Ένα κίνημα που θα τολμά να έχει πολιτικό λόγο καταδεικνύοντας τον ρόλο των κομμάτων του κεφαλαίου (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ), των εθνικών και των διακρατικών ιμπεριαλιστικών θεσμών του (Ευρωπαϊκή Ένωση κ.ά.). Καταδεικνύοντας την ηττημένη σοσιαλδημοκρατική λογική που αναπαράγει ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ στους δήμους, στη ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Καταδεικνύοντας επίσης την αναποτελεσματική αντίληψη του ΚΚΕ που αρνείται τη συνολική πολιτική πάλη του εργατικού κινήματος και περιορίζεται στην κοινοβουλευτική εξαργύρωση των αγώνων,που είναι καχύποπτο και εχθρικό σε ότι κινείται από τα κάτω και από τα αριστερά του, και αφομοιώνει κάθε αγωνιστικό αίτημα στα ρεφορμιστικά πλαίσια της «λαϊκής εξουσίας και οικονομίας». Σε αυτό το πλαίσιο, το Α.Ρ.Μ.Ο. θα συμμετάσχει σε κάθε πρωτοβουλία κοινωνικού και εργατικού περιεχομένου μαζί με άλλους εργαζόμενους και σχήματα η οποία θα ενισχύει την αντίληψη της ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος σε μορφή και περιεχόμενο, και θα έχει στόχο την απόκρουση-ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου.
*Να συγκροτήσει και να προβάλει μία αριστερή ταξική άποψη για τα μεγάλα ζητήματα της οικονομίας που θα αντιπαρατίθεται αποτελεσματικά στα αστικά ιδεολογήματα και θα στηρίζει με επιχειρήματα και επεξεργασίες τις διεκδικήσεις του εργατικού κινήματος.
Στόχοι διεκδίκησης και πάλης
Όταν για τα πιο μικρά ως τα πιο μεγάλα ζητήματα, διακηρύσσεται, από την ΝΔ, και το ΠΑΣΟΚ η αναγκαστική προσαρμογή στις ντιρεκτίβες της ΕΕ, και το ονομαζόμενο «ευρωπαϊκό κεκτημένο, είναι αναγκαίο να αντιτάξουμε ένα διαφορετικό λόγο. Τολμάμε να διακηρύσσουμε ανοιχτά την αποχώρηση της Ελλάδας από την ΕΕ, το κλείσιμο των αμερικανικών βάσεων, την αποχώρηση από το ΝΑΤΟ. Κανένας Έλληνας φαντάρος σε Αλβανία, Κόσσοβο, Αφγανιστάν κα. Είμαστε αλληλέγγυοι με τους λαούς που αγωνίζονται ενάντια στον πόλεμο και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, με τους λαούς της Παλαιστίνης, του Ιράκ, με τους λαούς των Βαλκανίων και της Λατινικής Αμερικής, ενώνουμε τη φωνή και τις προσπάθειές μας με τα πολύμορφα κινήματα αντίστασης στα πολεμοκάπηλα κηρύγματα των Αμερικανών και όλου του συρφετού των «προθύμων», για την απόκρουση της οικονομικής λεηλασίας και εξαθλίωσης των φτωχών αυτού του πλανήτη.
Εκτιμώντας το βάθος και το εύρος της αντιλαϊκής-αντεργατικής επίθεσης, να αποκρούσουμε την κατάργηση του 40ωρου και της πλήρους και σταθερής απασχόλησης στην κατεύθυνση της μείωσης του χρόνου εργασίας, διεκδικώντας 7ωρο-5ημερο-35ωρο, με ταυτόχρονη αύξηση στους μισθούς για να ζούμε από μία εργασία αξιοπρεπώς.
*Κατώτερος μισθός τα 1.400 ευρώ. Μέτωπο σωματείων για να σπάσει η πολιτική λιτότητας. Άδεια 5 εβδομάδων για όλους.
*Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων. Αγώνας ενάντια στις απολύσεις, επέκταση της υπαλληλικής αποζημίωσης σε όλους τους απασχολούμενους, επίδομα ανεργίας ίσο με το βασικό μισθό το οποίο θα χορηγείται μέχρι την πλήρη ένταξη - επανένταξη στην παραγωγή.
*Όχι στην νέα αντιασφαλιστική επίθεση της Ν.Δ. Να μην αυξηθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης – Να μην μειωθούν οι συντάξεις.
*Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων ΠΑΣΟΚ – ΝΔ. Μείωση της εργατικής εισφοράς, στην προοπτική της κατάργησής της και μεταφορά ολόκληρου του ασφαλιστικού κόστους στους εργοδότες. Κατώτερη σύνταξη 1.120 ευρώ και μείωση του ηλικιακού ορίου, στα 60 για τους άνδρες, 55 για τις γυναίκες. Επιστροφή των κλεμμένων στα ταμεία. Να καταργηθεί το ανταποδοτικό ταμείο του ΟΕΕ.
*Κατάργηση του νόμου 2515/97 και του Π.Δ. 340/98 για τους λογιστές. Όχι στην κατηγοριοποίηση των συναδέλφων με ή χωρίς εξετάσεις. Καμία αξιολόγηση από το ΟΕΕ. Κατάργηση της συνυπευθυνότητας των εργαζομένων στα φοροκλεπτικά εγκλήματα του κεφαλαίου. Εργασιακή εξέλιξη χωρίς φραγμούς για όλους τους λογιστές ανεξαρτήτως πτυχίου (ΑΕΙ - ΤΕΙ - ΙΕΚ - εμπειρικοί) στη κατεύθυνση άρσης των κατηγοριοποιήσεων.
*Πάγωμα των τιμών στα βασικά είδη κατανάλωσης. Μείωση των τιμών στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ.
*Κατάργηση του ΦΠΑ και των έμμεσων φόρων στην κατανάλωση ειδών πρώτης ανάγκης. Aύξηση του ατομικού αφορολόγητου για τους μισθωτούς 19.600 ευρώ.Αύξηση των φορολογικών συντελεστών για τις επιχειρήσεις. Αντιστροφή της σχέσης άμεσων - έμμεσων φόρων, ώστε να περιοριστεί η αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων.
*Ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις. Όλες οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας δημόσιες. Απαλλοτρίωση των επιχειρήσεων που κλείνουν η «μετακομίζουν» στο εξωτερικό χωρίς αποζημίωση των καπιταλιστών. Να καταργηθούν τα χαράτσια στα ιδιωτικοποιημένα μεγάλα έργα (διόδια σε Αττική Οδό, Ρίο - Αντίρριο, κ.λπ.).Όχι στις συμπράξεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα.
*Αναβάθμιση των δημόσια παρεχομένων υπηρεσιών σε παιδεία και υγεία και δυνατότητα δωρεάν πρόσβασης όλων των εργαζομένων και του λαού. Καμία έμμεση ή άμεση ιδιωτικοποίηση τους. Δωρεάν εισιτήριο στα μέσα μεταφοράς τις ώρες μετακίνησης των εργαζομένων, κατάργηση του εισιτηρίου στα νοσοκομεία και της συμμετοχής στα φάρμακα. Κατάργηση της παραπαιδείας.
*Διεύρυνση των δημοκρατικών και πολιτικών δικαιωμάτων. Κατάργηση των τρομονόμων και των ευρωπαϊκών ενταλμάτων σύλληψης. Να απομακρυνθούν οι κάμερες από τους δρόμους. Ίσα δικαιώματα σε έλληνες και ξένους εργάτες.
Απολογισμός της δράσης μας
Συμμετείχαμε σ όλες τις συνελεύσεις της αντιπροσωπείας καταψηφίζοντας τους απολογισμούς και τους προϋπολογισμούς της διοίκησης γιατί εξέφραζαν αντιλαϊκές πολιτικές, μη λειτουργικές, είχαν διαχειριστικό χαρακτήρα και εξυπηρετούσαν την κυβερνητική πολιτική. Καταγγείλαμε τις εκδηλώσεις δημόσιων σχέσεων π.χ δεξίωση στο Χίλτον με την ευκαιρία του νέου έτους, εκδήλωση για τον προϋπολογισμό στο Λήδρα Μάριοτ, πραγματοποίηση των ΣτΑ στη Χαλκιδική. Το ΟΕΕ μέσω της κεντρικής διοίκησης απουσίασε από τους κοινωνικοπολιτικούς αγώνες της προηγούμενης περιόδου και δεν πήρε θέση σε σοβαρά ζητήματα που είχαν σχέση με την παιδεία, το ασφαλιστικό, το χρηματιστήριο, τα ομόλογα κλπ. Καταγγείλαμε και καταψηφίσαμε τις άδειες φοροτέχνη- λογιστή. Ακολουθήσαμε ενωτική πολιτική στη δράση με άλλες δυνάμεις στα ζητήματα που μας ενώνουν, πχ ασφαλιστικό με την Πανεπιστημονική και τη Σ.Ε.Π.Ο. Συμβάλαμε σε ψήφισμα συμπαράστασης στους αγώνες των τραπεζοϋπαλλήλων, όπως επίσης και στην απόφαση για κατάργηση του ΙΕΚΕΜ. Καταψηφίσαμε το ΕΤΑΟ.
Καταγγέλλουμε τον απαράδεκτο και αντιδημοκρατικό αποκλεισμό του ΑΡΜΟ από το περιοδικό «οικονομικά χρονικά» καθώς η διοίκηση του επιμελητηρίου παραβιάζοντας τους στοιχειώδες κανόνες ελευθεροτυπίας δεν δημοσίευσε άρθρα της παράταξής μας (π.χ δημόσιο χρέος, προϋπολογισμός)
Σήμερα συνεχίζουμε, και συμπαρατάσσονται μαζί μας και άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, ανοίγοντας δρόμους ενωτικής και αποφασιστικής παρέμβασης στις παραπάνω κατευθύνσεις.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου