Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

Διακύρηξη Α.Ρ.Μ.Ο. για τις εκλογές στο Οικονομικό Επιμελητήριο 2010

Print this post

ΠΑΥΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ!
ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ KAI THN EE
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΜΕ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ 

     Οι εκλογές στο Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδας, στις 12 Δεκέμβρη, πραγματοποιούνται στο μέσο της χειρότερης επίθεσης που έχουν ποτέ δεχτεί οι εργαζόμενοι της Ελλάδας, με πολιορκητικό κριό το Μνημόνιο της ντροπής που υπέγραψε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ του Γεώργιου Παπανδρέου και τα εξαπτέρυγά της: η Ντόρα Μπακογιαννη-Μητσοτάκη και το ακροδεξιό ΛΑΟΣ!
     Η προσφυγή στον μηχανισμό δανειοδότησης ΔΝΤ και ΕΕ δεν ήταν μονόδρομος όπως έλεγε η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της. Η «χημειοθεραπεία» των ΔΝΤ-ΕΕ ήταν μια πολιτική επιλογή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της αστικής τάξης που εξυπηρετούσε δύο στόχους: Ο πρώτος στόχος ήταν να σωθούν οι γερμανικές και γαλλικές κυρίως τράπεζες που κατέχουν το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους, κερδίζοντας χρόνο για να μπορέσουν να ξεφορτωθούν τα ελληνικά ομόλογα. Η οικονομική κατοχή της Ελλάδας δηλαδή, όπως προωθείται με το Μνημόνιο της ντροπής και την ατιμωτική νεοαποικιακή Δανειακή Σύμβαση φέρει την υπογραφή της Deutsche Bank και της Credit Agricole.
     Ο δεύτερος στόχος της υπαγωγής στο μνημόνιο αφορούσε την αφαίρεση των θεμελιωδέστερων εργατικών και λαϊκών κατακτήσεων: Οι απολύσεις χιλιάδων συμβασιούχων, οι μειώσεις των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και των συντάξεων, η κατάργηση των επιδομάτων, η ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ και της ηλεκτρικής ενέργειας, η βαθιά αντιλαϊκή αύξηση των έμμεσων φόρων (σε καύσιμα, ποτά και τσιγάρα) και πολύ περισσότερο του ΦΠΑ από το 19% στο 23% ταυτόχρονα με την μείωση των φόρων των ανωνύμων εταιρειών από το 25% στο 20%, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, το νέο αντι-ασφαλιστικό νομοσχέδιο που μετατρέπει τις συντάξεις σε επιδόματα, ο Καλλικράτης που αντιδραστικοποιεί τους δήμους, ο νόμος για την επιτάχυνση των ιδιωτικών επενδύσεων που καταργεί φιλοπεριβαλλοντικούς νόμους, εργατική και φορολογική νομοθεσία και πολλοί άλλοι νόμοι που εφαρμόστηκαν υπό την επίκληση του Μνημονίου σηματοδοτούν την επιστροφή στον κοινωνικό και εργασιακό Μεσαίωνα.
     Με την υπαγωγή δηλαδή στον μηχανισμό ΔΝΤ – ΕΕ η αστική τάξη μπόρεσε να επιβάλει ένα πρωτοφανές για τα μεταπολεμικά χρονικά πραξικόπημα. Η «σιδερένια φτέρνα» μάλιστα δεν αφορά μόνο στην οικονομία, αλλά και στα πολιτικά δικαιώματα, όπως δείχνει η ψήφιση από το θερινό τμήμα του τρομονόμου, ακόμη και τη συνταγματική νομιμότητα. Το βεβαιώνει η πλημμυρίδα ξένων μυστικοσυμβούλων, η αναβάθμιση του υπουργού Οικονομικών και η παράλληλη υποβάθμιση της Βουλής, που ούτε σαν πλυντήριο δεν καταδέχονται πλέον να τη λειτουργήσουν…
     Ο δρόμος (…με τις λεύκες) της υπαγωγής στον μηχανισμό ΔΝΤ – ΕΕ δεν είναι μόνο κοινωνικά και ταξικά άδικος και μονομερής, αλλά είναι και αναποτελεσματικός. Το βεβαιώνει η πρόβλεψη του Μνημονίου ότι το δημόσιο χρέος που πέρυσι, το 2009, ήταν στο 115% του ΑΕΠ θα φθάσει στο τέλος της τριετούς θεραπείας-σοκ στο 149% του ΑΕΠ. Το βεβαιώνει η πρόβλεψη του προϋπολογισμού του 2011 ότι το δημόσιο χρέος τον επόμενο χρόνο θα ξεπεράσει το 142%. Η αναποτελεσματικότητα της κυβερνητικής πολιτικής επιβεβαιώνεται ακόμη από την εκτίναξη των σπρεντ στο ύψος που ήταν τον Μάιο, από την υστέρηση των δημοσίων εσόδων, από την εφαρμογή νέου Μνημονίου μέσα στο κατακαλόκαιρο μάλιστα και πολλά ακόμη. Η αποτυχία της κυβέρνησης να υλοποιήσει τους ονομαστικούς στόχους που η ίδια έθεσε δείχνει με τον πιο καθαρό τρόπο ποιο ήταν το ζητούμενο: Να σωθούν οι ευρωπαϊκές και οι ελληνικές τράπεζες (που έχουν απορροφήσει 78 δις. ευρώ) και όχι η Ελλάδα και να εξαφανισθούν τα εργατικά δικαιώματα. Να γίνουν δηλαδή οι εργαζόμενοι μια άμορφη μάζα!
     Ακόμη επομένως και να εφαρμοσθεί η κοινωνική πανούκλα του Μνημονίου η Ελλάδα ποτέ δεν πρόκειται να ξεπεράσει τις δομικές αδυναμίες που προκάλεσαν την κρίση χρέους του 2010. Γιατί, αν οι βαθύτερες αιτίες της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης πρέπει να αναζητηθούν στην πτώση του μέσου ποσοστού κέρδους και την ακόλουθη κρίση υπερσυσσώρευσης που ξέσπασε το 1973, οι αιτίες της τρέχουσας δημοσιονομικής κρίσης βρίσκονται:
• στη χαμηλή φορολογία του κεφαλαίου, η οποία δημιουργεί λόγω χαμηλών εσόδων τα ελλείμματα στον κρατικό προϋπολογισμό,
• στα τεράστια ποσά που πληρώνουμε για την εξυπηρέτηση του επαχθούς δημόσιου χρέους, προϊόν ρεμούλας κατά το μεγαλύτερο μέρος του
• και στην παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη η οποία γεννάει εμπορικά ελλείμματα, καταστρέφει την εγχώρια παραγωγή και εκτινάσσει την ανεργία.
     Επομένως, η μοναδική άμεση λύση για να ξεπερασθεί η κρίση σε όφελος των εργαζομένων, βρίσκεται στην ταξική ανασυγκρότηση και την πολιτική πάλη του εργατικού-λαϊκού κινήματος για την επιβολή των παρακάτω στόχων:
• Άρνηση πληρωμής του δημόσιου χρέους
• Έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ και την ΕΕ
• Αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα ανεργίας.
• Εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο στους τομείς της βιομηχανίας, επικοινωνίας, ενέργειας, μεταφορών κλπ.
• Δημόσια δωρεάν και υψηλού επιπέδου υγεία, παιδεία, κοινωνική ασφάλιση.
• Κατάργηση του ΦΠΑ στα βασικά είδη διατροφής και πρώτης ανάγκης. Μείωση των έμμεσων φόρων.
• Δραστική αύξηση της άμεσης φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου και μείωσή της για τους εργαζόμενους-συνταξιούχους.
Απολογισμός της δράσης μας
Το Αγωνιστικό Ριζοσπαστικό Μέτωπο Οικονομολόγων (ΑΡΜΟ) που ιδρύθηκε το 2004 και τώρα ζητάει για τρίτη φορά την ψήφο των μελών του Επιμελητηρίου πρωτοστάτησε όλα αυτά τα χρόνια στην αποκάλυψη του ταξικού περιεχομένου της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής. Κυρίως όμως, το τελευταίο χρονικό διάστημα, έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης απέναντι στη «χούντα» του Μνημονίου. Συγκεκριμένα, με άξονα το ΑΡΜΟ συγκροτήθηκε η Πρωτοβουλία Οικονομολόγων και Πανεπιστημιακών, που από τον Μάιο κιόλας αντιστάθηκε στην υπαγωγή στον μηχανισμό ΔΝΤ – ΕΕ τονίζοντας πως ο νέος διεθνής οικονομικός έλεγχος δεν αποτελεί μονόδρομο και η προσφυγή ισοδυναμεί με φτώχεια, ανεργία, κατοχή κι επικυριαρχία. Επίσης ζητήσαμε: έξοδο από το ευρώ, παύση πληρωμών του δημόσιου χρέους και επαναδιαπραγμάτευσή του με στόχο τη μείωση ή και τη διαγραφή του, εθνικοποίηση τραπεζών και επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου στο 45%, κ.λπ.
     Η Πρωτοβουλία Οικονομολόγων και Πανεπιστημιακών βρήκε μεγάλη απήχηση που εκφράστηκε μέσα από τη συγκέντρωση υπογραφών στο διαδίκτυο, την διοργάνωση μεγάλης εκδήλωσης στις 17 Ιούνη 2010 στην Αθήνα και πολλών ακόμη μικρότερων εκδηλώσεων σε όλη την Ελλάδα.
     Με αυτό τον τρόπο, συμβάλλοντας δηλαδή με τις επιστημονικές μας γνώσεις στην λαϊκή αντίσταση και τους εργατικούς αγώνες για μια καλύτερη ζωή, τιμήσαμε τις εκατοντάδες ψήφους που συγκεντρώσαμε και την εμπιστοσύνη που μας έδειξαν οι συνάδελφοι – μέλη του ΟΕΕ στις προηγούμενες εκλογές. Επίσης με την παρουσία μας στις Συνελεύσεις και αρθρογραφία – όποτε αυτό ήταν δυνατό – στο περιοδικό του Επιμελητηρίου αποκαλύψαμε την ασκούμενη οικονομική πολιτική και προβάλαμε τη ανάγκη των εργατικών αγώνων.
Ο ρόλος του Οικονομικού Επιμελητηρίου
     Ταυτόχρονα, δεν παραβλέψαμε τον ρόλο του Οικονομικού Επιμελητηρίου. Παρά το γεγονός ότι η διοίκησή του εκλέγεται, παρά την κριτική που συχνά ασκεί απέναντι στην κυβέρνηση, στην πραγματικότητα το Επιμελητήριο αποτελεί έναν κρατικό μηχανισμό, όργανο του κράτους και όχι των συναδέλφων που πλήττονται από την εργοδοτική αυθαιρεσία στα Νταχάου του ιδιωτικού τομέα. Το Επιμελητήριο εκφράζει τα ανώτερα εισοδηματικά και κοινωνικά στρώματα που ασκούν οικονομολογικά επαγγέλματα και όχι τους μισθωτούς, τους ολοένα περισσότερους ανέργους και την πλειοψηφία των αυτοαπασχολουμένων ή μικροεπαγγελματιών που δραστηριοποιούνται στο επάγγελμα, τα συμφέροντα των οποίων ταυτίζονται με αυτά των μισθωτών.
     Η αντιδραστική ταξική τοποθέτηση του Επιμελητηρίου (και όχι απλά της σημερινής φιλο-ΝΔ ή της προηγούμενης φιλο-ΠΑΣΟΚ διοίκησης) φαίνεται πεντακάθαρα από τις παρακάτω επιλογές:
• Την απροθυμία του να προσφύγει δικαστικά κατά του Μνημονίου στο Συμβούλιο της Επικρατείας όπως έπραξαν άλλοι φορείς και συνδικαλιστικές ενώσεις (π.χ. Δικηγορικός Σύλλογος Αθήνας, ΑΔΕΔΥ, κ.α.). Το Επιμελητήριο υποστήριξε την προσφυγή και είναι υπόλογο για την ανοχή που επιδεικνύει απέναντι στην οικονομική κατοχή.
• Την ενεργό υποστήριξη που προσέφερε στις αντι-ασφαλιστικές ανατροπές των τελευταίων χρόνων ιδρύοντας, κατ’ εφαρμογή σχετικών νόμων, το ανταποδοτικό ταμείο ΕΤΑΟ. Ταμείο που υπονομεύει τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα και το δημόσιο σύστημα ασφάλειας, νομιμοποιώντας την απόσυρση της εργοδοσίας από τη συμμετοχή της στις ασφαλιστικές εισφορές.
• Την ιδιαίτερη συμβολή που είχε στην προώθηση της κατηγοριοποίησης των λογιστών, η οποία στερεί επαγγελματικά και μισθολογικά δικαιώματα από χιλιάδες χαμηλόμισθους συναδέλφους.
• Τις νέες ευθύνες που επωμίζονται οι λογιστές – φοροτέχνες με την πιστοποίηση και την ψηφιακή υπογραφή ,την φορολογική αναμόρφωση των δαπανών στο τέλος της χρήσης και ευθύνη για την σωστή απόδοση των παρακρατούμενων και εμμέσων φόρων.
Ψήφος στο ΑΡΜΟ
Το Αγωνιστικό Ριζοσπαστικό Μέτωπο Οικονομολόγων ζητάει την ψήφο των μελών του Επιμελητηρίου στις 12 Δεκέμβρη έτσι ώστε:
• Με την ανεξάρτητη και συλλογική δράση μας να υποστηρίξουμε και να προβάλουμε την αναγκαιότητα αλλά κυρίως τη δυνατότητα συνολικών πολιτικών νικών και κατακτήσεων σε βάρος του κεφαλαίου και υπέρ της εργασίας, στον αντίποδα της πολιτικής που εφαρμόζει το ΠΑΣΟΚ, επαγγέλλεται η ΝΔ και «σπονσονάρει» η ΕΕ και ο ΣΕΒ.
• Να συμβάλουμε στην δημιουργία ενός νέου χειραφετημένου από την συνδικαλιστική γραφειοκρατία εργατικού κινήματος και στην ανάπτυξη αγώνων που θα αντιπαλεύουν την σημερινή πολιτική.
• Να αποτρέψουμε, στο μέτρο του δυνατού, μέτρα και διατάξεις που εφαρμόζονται στο χώρο της επαγγελματικής μας δραστηριοποίησης και είναι σε βάρος των μισθωτών και χαμηλοαμειβόμενων τα οποία εκπορεύονται από το Οικονομικό Επιμελητήριο.
• Άμεσα δε να παλέψουμε για την ανατροπή του Μνημονίου της ντροπής και την απομάκρυνση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ από τα «κάτω» και από τα αριστερά, με ανυποχώρητους λαϊκούς και εργατικούς αγώνες.

Οκτώβρης 2010

Apture